Casablancan irakasle den Abdelfattah Kilitok behin idatzi zuen bezala, hitzak ez du antzik jaboiarekin. Zenbat eta gehiago erabili jaboia, orduan eta urrituago eta gastatuago; hitzak, ordea, alderantziz, zenbat eta erabiliago orduan eta aberatsago. Beste modu batera esanda, hitza biziko bada, nahitaezkoa da errepetizioa, nahitaezkoa jendearen ahoan behin eta berriro egon dadin. Jakintsu arabiar batek ere hala adierazi omen zuen: “hitzaren iturriak isuri egin behar du bere ura, gastatu eta alferrikaldu egin behar du bere ura”.

Esan eta berresan egin behar da hitza. Hortik kanpora ez dago bizitzarik. Erabilera da hitzaren ardatza. Euskara aurrera aterako al den galdetzen didazu.

Erabiliz gero aterako da; bestela, ez.

Las palabras no se parecen al jabón

Como en una ocasión escribió el profesor de Casablanca Abdelfattah Kilito, las palabras no se parecen al jabón. Cuanto más utilizamos el jabón, tanto más se reduce y se gasta; las palabras, en cambio, cuanto más se usan tanto más se enriquecen. Dicho de otra manera, para que vivan las palabras, es necesaria la repetición, es imprescindible que anden de boca en boca. Un sabio árabe también se expresó de la siguiente manera: “la fuente de las palabras necesita manar su agua, debe gastar y echar a perder su agua”.

Hay que decir y repetir las palabras. Si no, no hay vida. El uso es el eje de la palabras.

Me preguntas si el euskera va a salir adelante. Si se utiliza, sí; de lo contrario, no.

Bernardo Atxaga

Sarrera testu hau Buruntzaldeko web gunean aurkituko duzue eta bertan, Gipuzkoako eskualde horretako informazioaz gain, produktu eta dokumentu interesgarri asko topatuko duzue gurasoek euskara ikasi, erabili eta bizitzeko. On egin!